میگفتیم که دیگر کسی نیست بشنود ما را
اگرچه در حبس خاکیم اما
تنها گورستان روشن و بیداریم
که به هرم روحهای پر کرامتمان
در واپسین لحظهی مرگ جنینِ امید
سرمه کردیم از خاک این خانه بر چشم
و فریاد کنان فراخواندیم
طلوع سرخ عشق را
از نخستين سپيدهی قلهی زندگی...
👤مهشید تمسکی
@Kafiha