اگر همین ایرانخودرو و سایپا رو داده بودن دست چهارتا شرکتِ اینکاره خارجی، فقط با یک دهم حمایتها و انحصارهای کنونی، الان نیاز خودرو داخلی رو تامین میکردن که هیچ، داشتن به همه جا خودرو ارزون صادر میکردن.
مثلا در چندسال گذشته، شرکتهای ورشکسته زیادی توسط هولدینگ‌های چینی خریداری شدن. وولو در سوئد یکی‌از اونهاست. کارکنانش همگی همون قبلی ها هستن . فقط اون مدیرای نالایق قبلی اخراج شدن. با مدیریت جدید و چالاک و با تزریق ثروت چینی تونستن دوباره کارخونه رو به مدار موفقیت برگردونن. شعبات جدید و کارخونه های جدید هم افتتاح کردن. تازه دولت سوئد و قوانینش هم هیچ رانت و کمک خاصی نکردن.
این شیوه چند دهه ست که در تمام صنایع وجود داره. شرکتهای بزرگ، دارایی ها و خط تولید شرکتهای کوچک زیان‌ده‌رو میخرن، و در زمان کوتاهی اونها رو به سوددهی میرسونن.
تنها کاری که دولتها وظیفه دارن انجام بدن، اتصال اقتصاد به زنجیره جهانیه. کشوری نفتی به وسعت و جمعیت ایران به سرعت جاش رو در اقتصاد جهانی پیدا خواهد کرد.
R
NiNa
@Kafiha 
